Positive living

Het lijkt soms alsof het bijna niet mag in deze tijd. Positief en blij zijn. Zorgeloos zijn. Liefde en positieve gedachten en knuffels rondstrooien, ‘zoveel als je kan’. Het lijkt wel of we meer vertrouwen hebben in onze angsten en negatieve gedachten, dan in onze eigen vitaliteit en liefde. Liever elkaar op de vingers tikken omdat we te dicht bij komen, dan elkaar een goede dag toe wensen. Liever het nieuws bijhouden over de aantallen besmettingen, dan een inspirerend boek lezen of koffie drinken met die goede vriend, vriendin of buur. Wat is toch die neiging naar het negatieve, naar het lijden? Waarom niet eenzelfde hang naar het positieve, het leven, het goede? Binnen alles wat er is, is altijd ruimte. Ruimte die je zelf invult. Naar keuze: vanuit liefde, of vanuit angst. Ik ben er al een tijdje mee bezig: mijzelf heel gedisciplineerd steeds weer terug leiden van negatieve gedachten naar positieve. Simpelweg stoppen met malende, vicieuze negatieve gedachtencirkels (ja, het kan!). En hoe vrijer en blijer ik in mijn leven sta, en ervaar hoeveel het voor me doet, hoe meer ik om me heen zie hoeveel negativiteit en angst er eigenlijk is, en in deze tijd collectief zo zichtbaar. En hoe meer het me raakt. Wat doen we onszelf aan?

Ruim twee weken geleden begon ik met de ‘positive living weeks’; een pilot waarin ik een groepje deelnemers 4 weken lang iedere ochtend een (korte) opdracht voor de dag stuur, voor wat meer liefde en positiviteit in je leven. Soms denk ik ‘wie ben ik, om terwijl iemand het misschien wel zwaar heeft op dit moment, hem/haar zo maar weer een opdracht te sturen om die dag iets liefdevols/positiefs/fijns te doen voor zichzelf of een ander? Alsof het zo simpel is! Alsof dit je leven beter maakt.’ En toch. Ja. Zo simpel is het soms. Breng een beetje meer liefde in je dag. Iedere dag een beetje meer. En nog meer. Zie wat er verandert. En als we dit met z’n allen doen… Wow. Ik begin alvast!

Wed, 07 October