Wat een turbulente tijd is het. Het lijkt alsof iedereen zo voor zijn of haar eigen uitdagingen staat. Alles dat donker is wordt in het licht gezet en komt boven drijven. Zowel op collectief als op individueel niveau. Strubbelingen in relaties. Eigen innerlijke demonen die niet langer weggedrukt kunnen worden. We groeien en dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. Kijk er met liefde naar. Met mildheid. Wat als je eens stil gaat zitten met die pijn, frustratie, boosheid, verwijten, of wat het ook is waar je tegen aan loopt. Stil gaat zitten en het welkom heet. Liefdevol omarmt. Er gewoon mee bent. Niet probeert er tegen te vechten of het weg te duwen of op te lossen. Niet er met je hoofd allerlei verhalen over te maken. Nee, ‘gewoon’ zitten en ermee zijn. Na een tijdje: voel wat eronder zit. Waarom raakt het je zo? En wat zou je willen? Volg dit verlangen. Dat is waardevoller, essentiëler, dan al het andere. Waardevoller dan al ons menselijk gedoe, dat we kunnen hebben. Kijk met een glimlach naar je gedoe. Naar je verwijten (naar jezelf of een ander), naar je irritaties, naar je pijn. Werkelijk, doe het. En, hoe moeilijk ook, volg dan je verlangen. Spreek het uit. Wees zacht naar pijn die er nog is, omhul jezelf in warmte, en focus op wat werkelijk belangrijk is. Waar het je om gaat. Laat dat leidend zijn in je leven. En kijk eens wat er dan gebeurt