Schoonheid of blubber?

Als een klein kind dat verrukt rond kijkt in een wonderbaarlijke wereld, loop ik door een wit besneeuwd bos. Ademloos tuur ik naar prachtig glinsterende takken, naar dennentakken die doorbuigen onder de dikke laag sneeuw, naar de net opgekomen zon die met haar nog wat waterige winterlicht toch op wonderbaarlijke wijze het eind van het pad in vuur en vlam weet te zetten.

De sneeuw onder mijn reeds half doorweekte wandelschoenen kraakt. Van dat kraken waar je op slag zielsgelukkig van wordt. Ik loop zachtjes naast mijn zoon, in een magische stilte waarin we diep verbonden zijn in onze liefde voor dit soort momenten. Niets in ons wil de schoonheid en rust in dit wondermooie landschap verstoren.

Onderweg komen we slechts één andere persoon tegen. “Mooi hè?”” merk ik op als de man, die zijn twee honden alsnog snel aanlijnt, langs loopt. “Erg veel blubber”, moppert hij. Daar kun je je focus natuurlijk ook op leggen, want ja, dat is er op sommige stukken ook. Het is een typisch ‘is het glas halfvol of half leeg’ geval. Zie je de schoonheid of de blubber? Of misschien zelfs de schoonheid in de blubber? Ik nodig je uit: zoek de schoonheid. Nu. Op dit moment. Waar je ook bent. Waar je ook in zit. Stop even met wat je doet, voelt, denkt. Kijk om je heen, haal diep adem en zoek schoonheid. Wat zie je?