Deze week gaat voor mij over verbinding. Verbinding blijven maken, en ontdekken dat ik daarmee zelf beter in mijn licht kan blijven en me minder mee laat slepen in verhalen over uitsluiting en gekwetstheid. Niet altijd een makkelijke in deze tijd. Ik ontrafel opnieuw mijn patroon om bij gekwetstheid te denken: “bekijk het maar. Ik heb je niet nodig. Ik kan wel zonder je. Heel goed zelfs”. Om ondertussen pijn in mijn hart te voelen en slapeloze nachten te hebben. Kortom: het raakt me wél en ik kan natuurlijk heus wel zonder de betreffende persoon, maar wíl ik dat ook?

Afgelopen week heb ik met twee mensen (yoga docent en vriendin) contact opgenomen, omdat ik iets lastigs met ze tegen kwam, beide rondom het thema vaccinatie/qr code. Het werden beide mooie, fijne gesprekken waarin we elkaar konden horen, waardering voor elkaar uitgesproken hebben, de band die er is erkend hebben en tot de slotsom kwamen dat die band belangrijker is dan het eens zijn. Ik merkte dat ik, uit angst voor een oordeel, zélf was gaan oordelen over de ander en dingen verkeerd op had gevat. Daarnaast bleek dat ik niet de enige was die ermee zat, maar de ander net zo goed. Het was voor beide partijen een opluchting dingen open uit te kunnen spreken.

Na deze gesprekken voel ik me weer stukken lichter, blijer, en kan mijn liefde & mijn licht weer meer stromen. Voor mij een les in verbinding blijven maken en de tweedeling die de overheid de maatschappij in probeert te krijgen niet toe te laten in mijn eigen leven en relaties. Dwars door alles heen: blijf in verbinding met hen die je lief zijn.

Keep the light on!!